Тест: літарататуразнаўства 2.0
Список вопросов
1. Які від сюжэта не належыць да хранікальнага? |
|
1) сатырычны | |
2) канцэнтрычны | |
3) меладычны | |
2. Як называецца першы этап развіцця сюжэта? |
|
1) экспазіцыя | |
2) кампазіцыя | |
3) завязка | |
3. Які тэрмін адпавядае наступнай характарыстыцы: гэта сукупнасць псіхалагічных якасцей, з якіх складваецца вобраз персанажа; будучы індывідуалізаваным, канкрэтным, ён заключае ў сабе абагульненне, выяўляе пэўныя заканамернасці жыцця. Праз яго пісьменнік даводзіць ідэю твора, выяўляе свой маральны і эстэтычны ідэал. |
|
1) герой | |
2) злыдзень | |
3) жывела | |
4. Які тэрмін адпавядае наступнай характарыстыцы: гэта вышэйшая ступень абагульнення характару; вобраз чалавечай індывідуальнасці магчымай для пэўнага соцыуму, нацыі, гістарычнай эпохі; агульнае тут праяўляецца праз індывідуальнае. |
|
1) від | |
2) форма | |
3) тып | |
5. Пра які кампанент формы твора ідзе гаворка: гэта ўся складаная будова твора, што ўключае як яго ўнутраную арганізацыю, так і знешняе афармленне (архітэктоніку): паслядоўнасцю эпізодаў, актаў, строф, частак і г. д. |
|
1) кампазіцыя | |
2) экспазіцыя | |
3) сюжэт | |
6. Якія моўныя сродкі належаць да агульнанароднай лексіскі? |
|
1) гаворка | |
2) мауленне | |
3) дыялектызм | |
7. Якія моўныя сродкі належаць да спецыфічнай лексіскі? |
|
1) злаварызмы | |
2) варварызмы | |
3) катарызмы | |
8. Слова ці моўны выраз, ужытыя ў пераносным значэнні для характарыстыкі з’явы пры дапамозе другасных сэнсавых адценняў, называюць |
|
1) тропамі | |
2) метафарамі | |
3) параўнаннямі | |
9. Які троп паводле сваёй мастацкай прыроды і вобразна-выяўленчай ролі належыць да метафарычных? |
|
1) знак | |
2) сімвал | |
3) прыкмета | |
10. Які троп паводле сваёй мастацкай прыроды і вобразна-выяўленчай ролі належыць да метанімічных? |
|
1) перыфраза | |
2) герніон | |
3) цэнтон | |
11. Гэта від тропа, заснаванага на пераносе значэнняў па падабенстве ці кантрасце. |
|
1) метафара | |
2) эпіфара | |
3) анафара | |
12. Гэта від метафары, наданне нежывым прадметам і з’явам уласцівасцей жывых істот. |
|
1) умепапея | |
2) фразапапея | |
3) празапапея | |
13. Вышуканая, нязвыклая, “няправільная” метафара, часта арганізаваная па прынцыпу кантрасту з ужываннем аграматызму (стылістычнага парушэння) ці, наадварот, занадта звыклая, збітая, называецца |
|
1) кaнцoнa | |
2) катахрэза | |
3) aльбa | |
14. Гэта троп, які прадугледжвае наўмыснае спалучэнне слоў з процілеглым сэнсам. |
|
1) секстына | |
2) рытурнэль | |
3) аксюрман | |
15. Пра які троп ідзе гаворка: гэта мастацкае азначэнне, выражанае рознымі часцінамі мовы: прыметнікамі, дзеепрыметнікамі, прыслоўямі, дзеепрыслоўямі, назоўнікамі. |
|
1) эпітэт | |
2) параўнанне | |
3) алегорыя | |
16. Пра які троп ідзе гаворка: гэта сродак тыпізацыі, у аснове якога ляжыць іншасказанне. Блізкая да разгорнутай метафары, але ў адрозненне ад яе ахоплівае не цэлы твор, а не яго частку. |
|
1) эпiгpaмa | |
2) эпітэт | |
3) алегорыя | |
17. Гэта блізкі да алегорыі троп, які адрозніваецца ад яе найперш сваёй шматзначнасцю, ён можа мець розныя вытлумачэнні. Гэта ўмоўнае абазначэнне сутнасці якой-небудзь з’явы пэўным слоўна-вобразным знакам. |
|
1) сімвал | |
2) выгляд | |
3) знак | |
18. Гэта троп, іншасказальнасць якога заснавана на сумежнасці. |
|
1) падабенства | |
2) эпiгpaмa | |
3) метанімія | |
19. Гэта троп, у якім назва з’явы падаецца праз апісанне яе вызначальнай прыкметы. |
|
1) аксюмаран | |
2) празапапея | |
3) алегорыя | |
20. Гэта троп, які прадугледжвае замену непрыемнага ці непрыстойнага слова больш мяккім ці далікатным. |
|
1) дактылізм | |
2) дысфімізм | |
3) эўфемізм | |
21. Гэта троп, які прадугледжвае грубае абазначэнне нейтральнага паняцця з мэтай узмацнення экспрэсіўнасці. |
|
1) дысфімізм | |
2) эўфімізм | |
3) дактылізм | |
22. Гэта троп, які заключаецца ў парушэнні сапраўдных формаў і памераў рэчаў і прадметаў, у спалучэнні рэальнага з фантастычным, трагічнага са смешным, у наўмысным скажэнні з'яў рэчаіснасці. |
|
1) інвектыва | |
2) гратэск | |
3) гіпербала | |
23. Гэта моўны зварот, які прадугледжвае адкрытае пафаснае выкрыццё зла ў мастацкім творы. |
|
1) антанамазія | |
2) эклoгa | |
3) інвектыва | |
24. Гэта мастацкі прыём, які прадугледжвае моцнае перабольшванне, перавелічэнне ўласцівасцей, якасцей ці памераў прадмета. |
|
1) фабула | |
2) анафара | |
3) гіпербала | |
25. Гэты троп прадугледжвае выкарыстанне ўласных імёнаў у якасці агульных. |
|
1) антанамазія | |
2) празапапея | |
3) paцэя | |
26. Які сінонім тэрміна “адухаўленне”? |
|
1) ажыўленне | |
2) празапапея | |
3) aльбa | |
27. Гэта інструментоўка тэксту, сукупнасць прыёмаў арганізацыі гукавых адзінак, што прадугледжвае знешнюю плаўнасць, нязмушаную натуральнасць і лёгкасць вымаўлення, унікання нагрувашчванняў і сістэматычных збегаў зычных. |
|
1) дысфанія | |
2) эўфанія | |
3) містэрыя | |
28. Гэта прыём паэтычнай фанетыкі, які прадугледжвае збег галосных. |
|
1) шатус | |
2) пентаметр | |
3) сатыра | |
29. Адмаўленне ад ужывання ў творы пэўнага гуку ці літары называецца |
|
1) парамеон | |
2) ліпаграма | |
3) пcaлoм | |
30. Пазбяганне ў творы ўсіх галосных, акрамя аднаго, называецца |
|
1) унівакалізм | |
2) блытанізм | |
3) крывалізм | |
31. Паўтор зычных з мэтай узмацнення мастацкай выразнасці вобраза называецца |
|
1) кансананс | |
2) моракс | |
3) выпралакс | |
32. Суцэльную алітэрацыю часткі тэксту, калі паўтараюцца гукі ў моцнай пазіцыі, называюць |
|
1) хамелеон | |
2) парамеон | |
3) вакамеон | |
33. Твор, у якім усе словы пачынаюцца з адной літары, называюць |
|
1) таўтаграма | |
2) параграма | |
3) эпіграма | |
34. Паўтор у творы аднолькавых ці падобных галосных гукаў называюць |
|
1) кансананс | |
2) кантакар | |
3) сандакан | |
35. Імітацыя з дапамогай гукаў асаблівасцей пэўнай з’явы рэчаіснасці называецца |
|
1) гукаванне | |
2) гукаблытанне | |
3) гукаперайманне | |
36. Слова, утворанае па прынцыпе гукапераймання, называецца |
|
1) анаматапея | |
2) балатапея | |
3) паранамазія | |
37. Пераразмеркаванне літар ці складоў у словах, у выніку чаго ўзнікаюць новыя словы, называецца |
|
1) перыграма | |
2) сатыграма | |
3) анаграма | |
38. Злучэнне ў адным моўным адрэзку слоў, блізкіх па гучанні, але розных па значэнні, называецца |
|
1) паранамазія | |
2) aльбa | |
3) анафонія | |
39. Шматразовае паўтарэнне розных гукаў (часцей зычных), якія ў сукупнасці ўтвараюць слова, якое вызначае сэнс твора, называюць |
|
1) гукапаўтор | |
2) кансананс | |
3) анафонія | |
40. Гэта адзін з важнейшых сродкаў паэтычнага сінаксісу, моўныя выразы, якія перадаюць маўленню стылістычную значнасць, вобразнасць, мяняюць яго эмацыйную афарбоўку. |
|
1) сатырычныя фігуры | |
2) рытарычныя фігуры | |
3) алегарычныя фігуры | |
41. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: разбіўка сінтаксічна цэласнай фразы на два радкі, заснавапная на несупадзенні міжрадковай рытмічнай і сэнсавай паўзы? |
|
1) эпiтaлaмa | |
2) анжамбеман | |
3) дыфipaмб | |
42. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта шэраг аднародных членаў сказа, размешчаных з нарастаннем (клімакс) або паслабленнем (антыклімакс) іх эмацыянальна-сэнсавай выразнасці? |
|
1) узмацненне | |
2) aльбa | |
3) градацыя | |
43. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта нагнятанне, накапленне аднатыпных слоў ці моўных канструкцый? |
|
1) эпіфара | |
2) анафара | |
3) кансананс | |
44. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта прыём запаволення падзей праз разбіўку ці папярэджванне галоўнай часткі складаназлучанага сказа доўгай даданай часткай? |
|
1) рэтардацыя | |
2) градацыя | |
3) апасіяпеза | |
45. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта гульня слоў на аснове аманіміі? |
|
1) загадка | |
2) гумарэска | |
3) каламбур | |
46. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: у яе аснове – супрацьпастаўленне з’яў? |
|
1) антытэза | |
2) барадзьба | |
3) дыярэза | |
47. Які сінонім тэрмінаў “умаўчанне”, “абрыў”? |
|
1) апасіяпеза | |
2) блукапея | |
3) рытарэза | |
48. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта выражэнне моманту найвышэйшага напружання праз шматкроп’е, недагаворанасць, абрыў? |
|
1) рэтардацыя | |
2) апасіяпеза | |
3) пaнeгipык | |
49. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта адсутнасць злучнікаў паміж аднароднымі словамі і выразамі? |
|
1) пaнeгipык | |
2) кансананс | |
3) асіндэтон | |
50. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта пропуск у фразе нейкага слова, якое лёгка ўзнаўляецца з кантэксту? |
|
1) празапапея | |
2) хіязм | |
3) эліпсіс | |
51. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта паўтор апошняга слова (выразу) вершаванага радка ці страфы ў пачатку наступнага радка? |
|
1) aпaлoг | |
2) анадзіплозіс | |
3) брахікалан | |
52. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта шматразовае выкарыстанне аднолькавых злучнікаў паміж аднароднымі словамі ці выразамі? |
|
1) полісіндэтон | |
2) праклітыка | |
3) рэтардацыя | |
53. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта сінтаксічная суаднесенасць аднатыпных адрэзкаў тэксту (радкоў, сказаў, строф і г.д.)? |
|
1) паралелізм | |
2) фeльeтoн | |
3) катрэн | |
54. Пра якую рытарычную фігуру ідзе гаворка: гэта адваротны парадак слоў у сказе? |
|
1) анадзіплозіс | |
2) інверсія | |
3) апасіяпеза | |
55. Як называецца паралелізм, пабудаваны па люстраным прынцыпе? |
|
1) кaнцoнa | |
2) мора | |
3) хіязм | |
56. Гэта мастацкі стыль, якому ўласцівы дынаміка, афектнасць, патэтыка, тэатральнасць, сутыкненне рэальнасці і фантастыкі, схільнасць да антытэз, гіпербал, складаных метафар. |
|
1) рамантызм | |
2) рэнесанс | |
3) барока | |
57. Які мастацкі метад грунтаваўся на традыцыях Адраджэння і меў такія характарыстыкі, як вера ў розум, ідэал гармоніі і меры, строгая іерархія жанраў, рацыяналізм? |
|
1) класіцызм | |
2) рамантызм | |
3) экспрэсіянізм | |
58. Якія рысы не ўласцівы рамантызму? |
|
1) навуковая рацыяналізацыя прыроды | |
2) строгая іерархія жанраў | |
3) супрацьпаставіў вышэйшую каштоўнасць духоўнага жыцця | |
59. Які мастацка-эстэтычны напрамак меў такія характарыстыкі, як падкрэсленая ўвага да ўнутранага свету чалавека, гіпербалізацыя пачуццяў, праблема супастаўлення натуры цывілізацыі? |
|
1) класіцызм | |
2) рамантызм | |
3) рэалізм | |
60. Які мастацка-эстэтычны метад адлюстроўвае жыццё ў вобразах, максімальна набліжаных да рэчаіснасці, стварае тыповыя вобразы ў тыповых абставінах? |
|
1) рэалізм | |
2) натуралізм | |
3) экспрэсіянізм | |
61. Гэты літаратурна-мастацкі метад, напрамак і стыль характарызуецца ўстаноўкай на бесстаронні аб’ектывізм, асаблівай увагай да быту і фізіялогіі, што адлюстроўваюцца падрабязна, у дэталях |
|
1) імпрэсіянізм | |
2) сюррэалізм | |
3) натуралізм | |
62. Гэтая літаратурная плынь супрацьпастаўлялася сімвалізму і абвяшчала матэрыяльнасць, прадметнасць тэматыкі, стварэнне пачуццёвых, пластычна-ясных вобразаў, выступала за дакладнасць і выразнасць паэтычнага слова. |
|
1) акмеізм | |
2) класіцызм | |
3) сімвалізм | |
63. Гэтая літаратурная плынь грунтавалася на ідэі стварэння “мастацтва будучага”, адмаўлення ад традыцыйнай культуры, яе мастацкіх норм і каштоўнасцей, схільнасці да эстэтыкі ўрбанізму і машыннай індустрыі, узвышэння індустрыяльнай цывілізацыі. |
|
1) футурызм | |
2) экспрэсіянізм | |
3) сюррэалізм | |
64. Гэта літаратурны напрамак, прадстаўнікі якога імкнуліся найбольш натуральна і непрадузята захаваць рэальны свет у яго рухомасці і зменлівасці, перадаць свае мімалётныя ўражанні, акцэнт на “пераходных” станах, паўтонах, нюансах. |
|
1) імперыалізм | |
2) экзістэнцыялізм | |
3) імпрэсіянізм | |
65. Гэты літаратурны напрамак супрацьпастаўляўся рэалізму і натуралізму, успрымаў кожную з’яву не толькі ў прамым значэнні, але шукаў і яе вышэйшы сэнс, спасціжэнне якога магчыма праз інтуіцыю, шукаў адпаведнасці паміж гукамі, колерамі, пахамі. |
|
1) постмадэрнізм | |
2) сімвалізм | |
3) рамантызм | |
66. Гэты літаратурны напрамак супрацьпастаўляўся імпрэсіянізму, будучы цяжкім, змрочным, цёмным, імкнуўся адлюстраваць рэчаіснасць як працэс – у руху, дынаміцы, зменах. Яму характэрны павышаная эмацыянальнасць, дэфармацыя прадметаў адлюстравання, схільнасць да гратэску, імкненне праецыраваць сваю душу на неадушаўлёныя прадметы, шакаваць чытача |
|
1) экспрэсіянізм | |
2) сюррэалізм | |
3) акмеізм | |
67. Гэта мадэрнісцкая плынь абапіралася на ірацыяналізм, алагізм, неўсвядомленае, адлюстроўвала звышрэальныя, алагічныя сувязей аб'ектаў рэальнага свету, якія існуюць толькі ў падсвядомасці чалавека і праяўляюцца ў стане сну, гіпнозу, трансу ці хваробы. Абвясціла крыніцай мастацкай творчасці і натхнення сферу падсвядомага (інстынкты, галюцынацыі, сны). |
|
1) футурызм | |
2) імперыалізм | |
3) сюррэалізм | |
68. Гэты літаратурна-філасофскі напрамак быў засяроджаны на на ўнікальнасці ірацыянальнага быцця чалавека. Філасофіяй становіцца абсурднасць, варожасць акаляючага свету, а асноўнай праблемай – праблема выбару. |
|
1) экзістэнцыялізм | |
2) рэалізм | |
3) акмеізм | |
69. Гэты тэрмін вытлумачваецца то як арыгінальны тып светаўспрымання, то літаратурны накірунак, то мастацкі стыль. Асноўныя характарыстыкі: інтэртэкстуальнасць, пастыш, іронія, эпатаж, гульня, адмаўленне ад жанравай нарматыўнасці, “смерць аўтара”, успрыняцце свету як тэксту. |
|
1) сімвалізм | |
2) постмадэрнізм | |
3) класіцызм |