Тест: патфиз 50-100
Список вопросов
1. Бақалар, теңіз шошқасына қарағанда, гипоксияға төзімді. Бұл мысал бола алады |
|
1) топтық реактивтілікке | |
2) даралық реактивтілікке | |
3) түрлік реактивтілікке | |
4) жасына байланысты реактивтілікке | |
5) арнайы реактивтілікке | |
2. Бірдей күштегі патогендік жайттардың әсері әртүрлі адамдардың өмір тіршілігінде бірдей өзгерістер тудырмайды, ол мысалы |
|
1) даралық реактивтілік | |
2) топтық реактивтілік | |
3) жынысына байланысты реактивтілік | |
4) жасына байланысты реактивтілік | |
5) түрлік реактивтілік | |
3. Организмнің төзімділігі– бұл |
|
1) ауру туындататын ықпалдарға организмнің тұрақтылығы | |
2) тітіркендіргішке организмнің жауабы | |
3) тітіркендіргішке организмнің әлсіз жауабы | |
4) біртұтас организмнің қоршаған ортаның әсеріне тіршілігін өзгертуімен жауап беру қасиеті | |
5) организмнің қоршаған ортаның жайттары әсеріне сезімталдығы | |
4. Белсенді төзімділіктің мысалы болады |
|
1) гистогемдік тосқауылдар | |
2) микробтардың түсуіне кедергі келтіретін тері және шырышты қабықтар | |
3) сүйектер мен тірек-қимылдық мүшелерінің тіндері | |
4) құрт-құмырсқалар, тасбақалардың қатты жабындылары | |
5) фагоцитоз | |
5. Бейнақты төзімділіктің мысалы болады |
|
1) уды бейтараптандыру үрдісі | |
2) аурудан кейінгі иммунитет | |
3) асқазан сөлінде НCl мөлшері | |
4) «жедел кезеңнің» жауабы | |
5) егу | |
6. Белсенді төзімділіктің көрінісі болады |
|
1) асқазан сөлінде НCl мөлшері | |
2) аэрогемдік тосқауыл | |
3) тері және шырышты қабықтардың тосқауылдық қызметі | |
4) аэрогемдік тосқауыл | |
5) аурудан кейінгі иммунитет | |
7. Балалық шаққа тән |
|
1) аурудың –өзгеріп өтуі өтуі | |
2) лейкоциттердің фагоцитоздық белсенділігі жоғары болуы. | |
3) аурудың атипиялық өтуі | |
4) биологиялық тосқауылдардың жоғары өткізгіштігі | |
5) аурулар әйгілен айқындығы | |
8. Балалық шақта жиі кездеседі |
|
1) созылмалы миелолейкоз | |
2) жедел лимфобластық лейкоз | |
3) Вакез ауруы | |
4) моноцитарлы лейкоз | |
5) созылмалы лимфолейкоз | |
9. Балалық шақ дерттерінің ерекшеліктері |
|
1) биосинтез үрдістердің тежелуі | |
2) биологиялық тосқауылдардың жоғары өткізгіштігі | |
3) аурудың созылмалы өтуі | |
4) аурудың көп болуы | |
5) өспелердің үлкен жиілігі | |
10. Әйелдер, ерлерге қарағанда, төзімдірек келеді |
|
1) жедел қансырауға | |
2) гипоксияға | |
3) есірткілерге | |
4) ашығуға | |
5) төмен температураға | |
11. И.П.Павлов бойынша конституция түрлерінің жіктелуі |
|
1) пикниктік түрі | |
2) нормостеник | |
3) күшті, ұстамды, жігерлі + | |
4) липоматоздық түрі | |
5) мыйлық түрі | |
12. Черноруцкий бойынша конституция түрлерінің жіктелуі |
|
1) сангвиник | |
2) бұлшықеттік | |
3) нормостеник | |
4) атлеттік | |
5) күшті, ұстамды, жігерлі. | |
13. Черноруцкий бойынша конституция түрлерінің жіктелуі |
|
1) нормостеник, астеник, гиперстеник | |
2) мыйлық түрі, бұлшықеттік,тыныстық, асқорытулық | |
3) күшті, ұстамды, жігерлі, күшті жігерсіз | |
4) холерик, флегматик, сангвиник, меланхолик | |
5) астениялық, атлеттік, бұлшықеттік | |
14. Гиперстениктерге тән |
|
1) қанда глюкозаның жоғары деңгейі, АҚ аса жоғары болуы | |
2) өкпенің тіршілік сыйымдылығының салыстырмалы жоғары болуы | |
3) ішектің қимылы мен сіңірулік қабілетінің төмендігі | |
4) бүйрек үсті бездерінің қызметі мен қанда глюкоза деңгейінің төмен болуы | |
5) эпигастр бұрышының сүйір болуы | |
15. Гиперстениктер бейім |
|
1) анемияларға | |
2) қанда глюкоза деңгейінің төмендеуіне | |
3) артериялық гипотензияға | |
4) гипохолестеринемияға | |
5) қанда липидтердің мөлшерінің жоғарылауына | |
16. Астениктер бейім |
|
1) өт-тас ауруына | |
2) анемияларға | |
3) гипертониялық ауруға | |
4) ЖИА – ға | |
5) қантты диабетке. | |
17. М.В.Черноруцкий бойынша гиперстеникке тән |
|
1) көкеттің төмен орналасуы | |
2) кеуде сарайы тар | |
3) жүрегі көлденең орналасуы | |
4) тері асты шелмайы нашар дамыған | |
5) бойы ұзын | |
18. Астеникке тән |
|
1) гиперхолестеринемия және жүректің көлденең орналасуы | |
2) негізгі алмасудың деңгейі төмен | |
3) артериялық гипертензияға, өттас ауруы дамуына бейім | |
4) негізгі алмасудың деңгейі жоғары жөне қанда глюкоза мен холестерин деңгейі салыстырмалы түрде төмен | |
5) эпигастр бұрышы доғал | |
19. Қарттық шаққа тән |
|
1) аурулар әйгіленімдерінің айқындығы | |
2) аурудың гипоергиялық өтуі | |
3) аурудың жедел түрде өтуі | |
4) аурудың гиперергиялық өтуі | |
5) организмнің төзімділігінің жоғары болуы | |
20. Қарт адамдар жұқпаларға бейім. Бұл мысалы |
|
1) даралық реактивтіліктің | |
2) иммундық реактивтіліктің | |
3) топтық реактивтіліктің | |
4) арнайы реактивтіліктің | |
5) түрлік реактивтіліктің | |
21. Тұқым қуалайтын аурулар жиі кездесетін отбасының шежіресін зерттеу тәсілі |
|
1) жасушатектілік | |
2) популяциялық-статистикалық | |
3) клиникалық-генеалогиялық | |
4) биохимиялық | |
5) егіздік | |
22. Балалық шақта дәрілік заттарға жоғары сезімталдық түсіндірілмейді |
|
1) эндокрин жүйесінің құрылымдық және қызметтік дамуының жетілмеуімен | |
2) ішкі және сыртқы биологиялық тосқауылдардың жоғары өткізгіштігімен | |
3) жүйке жүйесінің құрылымдық және қызметтік дамуының жетілмеуімен | |
4) ферментер жүйесінің төсен белсенділігмен | |
5) гематоэнцефалдық тосқауылдың төмен өткізгіштігімен | |
23. Инфекциялық аурулардың жасырын кезенi аталады |
|
1) нағыз ауру кезеңi | |
2) бейнақты кезең | |
3) инкубациялық кезең | |
4) жасырын емес кезең | |
5) ауру алды | |
24. Некроз -бұл. |
|
1) жасушаның бағдарланған өлімі | |
2) жасушаның бағдарланбаған, әр-түрлі сыртқы факторлардың әсерінен жасушаның өз тіршілік қызыметінің тоқтасуы | |
3) жасушаның патологиялық жағдайы | |
4) жасушаның арнайы өлімге жауап беретін гендік аппаратының бұзылуының әсерінен өлімге ұшырауы | |
5) жасушаның бағдарланған, әр-түрлі сыртқы факторлардың әсерінен жасушаның өз тіршілік қызыметінің тоқтасуы | |
25. Эксперименталдық әдісті қолдануды шектейтін факторлар: |
|
1) адамның әлеуметтік табиғаты | |
2) адам және жануар организміндегі құрылымдағы айырмашылық | |
3) адам және жануарлардағы зат алмасулық айырмашылықтары | |
4) эксперименталдық жануарлардың бастапқы денсаулығының анықталмауы | |
5) адам және жануарлардың өмір сүру ұзақтылығының айырмашылығы | |
26. Жасуша мембраналары өткізгіштігінің жоғарылауы әкеледі: |
|
1) жасуша боялуының жоғарылауына | |
2) жасушада судың азаюына | |
3) жасушаға калий иондарының түсуіне | |
4) жасушадан натрий иондарының шығуына | |
5) жасушадан кәлций иондарының шығуына | |
27. Жасуша мембраналары өткізгіштігінің жоғарылауы әкеледі : |
|
1) жасушада судың азаюына | |
2) жасушадан натрий иондарының шығуына | |
3) жасуша боялуының жоғарылауына , гиперферментемияға | |
4) жасушаға калий иондарының түсуіне | |
5) жасушадан калций иондарының шығуына | |
28. Лизосомалар мембраналарының зақымдануы кезінде лизосомалық гидролазалардың белсенділігі: |
|
1) тек қана белгілі зақымдануда өзгереді | |
2) өзгермейді | |
3) жоғарылайды | |
4) шамалы төмендейді | |
5) төмендейді | |
29. Жасуша зақымдануының икемделулік-бейімделулік тетіктеріне жатады : |
|
1) уытсыздандыру ферменттері белсенділігінің төмендеуі | |
2) жасушаішілік құрылымдардың гипертрофиясы және гиперплазиясы | |
3) анаэробтық гликолиздің әсерленуі | |
4) антиоксиданттық қорғаныс жүйесі белсенділігінің төмендеуі | |
5) митохондрий тарақшалардың жыртылуы | |
30. Гемодинамикалық фактор, ісінудің патогенезінде маңызы жоғары: |
|
1) аллергиялық | |
2) іркілулік | |
3) уыттанулық | |
4) нефроздық | |
5) ашығулық | |
31. Гипокальцемия кезінде байқалады: |
|
1) диспепсия | |
2) бүйректе тас түзілі | |
3) полиурия | |
4) бүйректе тас түзілі | |
5) ісінулер | |
32. Артериялық қанның 7,25 тең рН көрсеткіші көрсетеді: |
|
1) ҚСҮ қалыпты екенін | |
2) теңгерілген ацидозды | |
3) теңгерілмеген алкалоз | |
4) теңгерілмеген ацидозды | |
5) теңгерілмеген алкалоз | |
33. Метаболизмдік алкалозға тән емес: |
|
1) плазмада бикарбонаттар мөлшерінің жоғарылауы | |
2) бүйректе аммониогенездің әлсіреуі | |
3) жүйкелік-бұлшықеттік қозымдылықтың жоғарылауы | |
4) несептің титрленетін қышқылдығының төмендеуі | |
34. Жасуша зақымдануының патогенезінде маңызы бар |
|
1) ядроның иммундық зақымдануы | |
2) қанда СО2 кернеуінің теңгерулік азаюы | |
3) супероксиддисмутазаның әсерленуі | |
4) ядроның механикалық (осмостық) созылуы | |
5) майлардың асқын тотығуы (МАТ) әсерленуі | |
35. МАТ әсерленеді |
|
1) Е витаминін қабылдағанда | |
2) СОД белсенділігі жоғарылағанда | |
3) каталаза белсенділігі жоғарылағанда | |
4) стрессте, Д гипервитаминозында | |
5) пероксидаза белсенділігі жоғарылағанда | |
36. Жасуша мембраналары зақымдануының салдарына жатады |
|
1) лизосомалық ферменттердің белсенділігінің төмендеуі | |
2) митохондрий ферменттерінің әсерленуі | |
3) лизосома мембранасының тұрақтануы | |
4) жасушаішілік кАлцийдің артуы | |
5) АҮФ өндірілуі әсерленуі | |
37. Жасуша мембраналары өткізгіштігінің жоғарылауы әкеледі |
|
1) жасушада судың азаюына | |
2) A) жасушадан натрий иондарының шығуына | |
3) жасуша боялуының жоғарылауына | |
4) жасушаға калий иондарының түсуіне | |
5) жасушадан кәлций иондарының шығуына | |
38. Жасуша мембранасы өткізгіштігінің жоғарылауы әкеледі |
|
1) жасуша боялуының төмендеуіне | |
2) гиперферментемияға | |
3) жасушадан кәлций иондарының шығуына | |
4) гипокалиемияға | |
5) жасушадан натрий иондарының шығуына | |
39. Лизосомалар мембраналарының зақымдануы кезінде лизосомалық гидролазалардың белсенділігі |
|
1) шамалы төмендейді | |
2) өзгермейді | |
3) тек қана белгілі зақымдануда өзгереді | |
4) төмендейді | |
5) жоғарылайды | |
40. Жасуша зақымдануының икемделулік-бейімделулік тетіктеріне жатады |
|
1) уытсыздандыру ферменттері белсенділігінің төмендеуі | |
2) митохондрий тарақшалардың жыртылуы | |
3) анаэробтық гликолиздің әсерленуі | |
4) антиоксиданттық қорғаныс жүйесі белсенділігінің төмендеуі | |
5) E) жасушаішілік құрылымдардың гипертрофиясы және гиперплазиясы | |
41. Ашығулық немесе кахексиялық ісінулердің патогендік факторлары |
|
1) қан онкотикалық қысымының жоғарылауы | |
2) қан гидростатикалық қысымының жоғарылауы | |
3) тамыр өткізгіштігінің төмендеуі | |
4) қан онкотикалық қысымының төмендеуі | |
5) лимфа кері ағымының жоғарылауы | |
42. Жүректік ісінуінің патогендік факторлары болып табылады: |
|
1) тіндік қарсылықты қысымның жоғарылауы | |
2) вазопрессин өндірілуінің жеткіліксіздігі | |
3) қанның онкотикалық қысымының жоғарылауы | |
4) судың бүйректе сүзілуінің жоғарылауы | |
5) альдостеронның артық өндірілуі | |
43. Организмнің жалпы немесе жекеленген бөліктерінде судың жиналуымен сипатталатын су - электролит алмасуының бұзылыстары ретінде |
|
1) гипогидратация | |
2) гипергидритация | |
3) гипоосмия | |
4) дегидратация | |
5) гиповолемия | |
44. Жасушада кальцийдің шамадан тыс жиналуынан дамиды: |
|
1) аэробтытотығу мен фосфорлануарасындағытығызбайланыстыңболу | |
2) адренореактивтіліктің төмендеуі | |
3) актомиозиндікомплексініңтүзілуініңқиындауы | |
4) тотығу және фосфорлану арасындағы байланыстың болмауы | |
5) макроэргтердің көптеп түзілуі | |
45. Жасушаның зақымдалуының көрінісі болып саналады |
|
1) жасуша мембранасының потенциалының жоғарлауы | |
2) жасушаішілік кальции көлемінің жоғарлауы | |
3) рН цитоплазманың жоғарлауы | |
4) жасушаішілік калии мөлшерінің жоғаралауы | |
5) жасушаішілік натрии көлемінің жоғарлауы | |
46. Салыстырмалы гиперпротеинемия дамиды |
|
1) нефроздық синдромында | |
2) миеломдық ауруда | |
3) сусыздануда | |
4) ашығуда | |
5) бауыр циррозында | |
47. Парапротеинемия – бұл |
|
1) нәруыздар фракцияларының пайыздық қатынасының бұзылуы | |
2) қанда нәруыз алмасуының соңғы өнімдерінің артуы | |
3) қанда дертке ұшыраған гамма-глобулиндердің пайда болуы | |
4) қанда қандай да бір нәруыз фракциясының болмауы | |
5) қанда қандай да бір нәруыз фракциясының болмауы | |
48. Парапротеиндерге жатады |
|
1) протромбин | |
2) фибриноген | |
3) антигемофилдік глобулин | |
4) комплемент компоненттері | |
5) дертке ұшыраған гамма-глобулиндер | |
49. Гипопротеинемия – бұл |
|
1) қанда нәруыздар арақатынасының өзгеруі | |
2) қанда нәруыздар мөлшерінің азаюы | |
3) қанда қандай да бір нәруыздардың болмауы | |
4) қанда нәруыздардың дерттік түрлерінің пайда болуы | |
5) қанда нәруыздар мөлшерінің көбеюі | |
50. Гипопротеинемияның дамуы, негізінде қанда азаюына байланысты |
|
1) трансфериннің | |
2) гаптоглобиннің | |
3) глобулиндердің | |
4) албуминдердің | |
5) фибриногеннің |